เป็นเรื่องของความเชื่อที่ว่าเสือเป็นสัตว์ที่มีพลังอำนาจมาก สัตว์ทั้งปวงต่างก็มีความเกรงกลัว แต่อีกความเชื่อกลับเขียนบอกว่า เรื่องนี้เป็นนิยายปรัมปรา มีแม่ทัพชาวจีนคนหนึ่ง มีความสามารถในการรบเป็นอันมาก นอกจากจะรบเก่งแล้ว เขายังมีวิชาอาคมสามารถแปลงตัวเป็นเสือได้อีกด้วย ความสามารถนี้เองที่ทำให้คนทั่วไปยกย่องและเชิดชู แต่สิ่งนี้กลับทำให้ฮ่องเต้เกิดความไม่สบายใจ กลัวว่าในวันข้างหน้า แม่ทัพคนนี้จะมาล้มล้างราชบัลลังก์
เมื่อสงครามสงบโดยที่ชัยชนะเป็นของแม่ทัพคนนี้ ตัวของฮ่องเต้ก็ยิ่งหวาดระแวงมากยิ่งขึ้น ในที่สุดฮ่องเต้จึงได้วางแผนการที่จะกำจัดแม่ทัพคนนี้ โดยการจัดให้มีงานเลี้ยงขึ้นภายในพระราชวัง โดยเชิญแม่ทัพคนนี้ให้มางานเลี้ยง ฮ่องเต้ได้ผสมยาพิษอย่างแรงใส่ลงไปในเหล้าแล้วให้แม่ทัพดื่ม ซึ่งแม่ทัพก็ดื่มทั้งที่รู้ว่าเหล้าแก้วนั้นมียาพิษผสมอยู่ แต่ด้วยเป็นผู้ที่มีวิชาอาคมแก่กล้า เหล้าผสมยาพิษแก้วนั้นไม่อาจทำให้แม่ทัพเสียชีวิตตามที่ฮ่องเต้ต้องการ แม่ทัพได้ถามฮ่องเต้ว่าทำแบบนี้เพื่ออะไร ฮ่องเต้ตอบว่าต้องการจะกำจัดเขาออกไปเพราะกลัวว่าในภายภาคหน้า เขาจะมีความมักใหญ่ใฝ่สูง ต้องการอยากจะเป็นฮ่องเต้ขึ้นมา
ทางฝ่ายแม่ทัพได้ยินเช่นนั้นก็มีความเศร้าเสียใจ ด้วยจิตใจของเขามีแต่ความซื่อสัตย์และจงรักภักดีต่อฮ่องเต้มาก ขนาดถึงขั้นยอมตายเพื่อราชบัลลังก์ได้ แม่ทัพพยายามกราบทูลองค์ฮ่องเต้ให้เข้าใจแต่ก็ไม่เป็นผล พระองค์ได้มีรับสั่งให้แม่ทัพพิสูจน์ในคำพูด โดยการให้เนรเทศตัวเองออกไปอยู่ยังเมืองอื่น โดยจะไม่ย้อนกลับมายังแผ่นดินนี้อีกเลย ซึ่งแม่ทัพก็น้อมรับพระบัญชา ยอมออกจากเมืองโดยจะไม่หวนคืนกลับมา
......ทางฝ่ายหัวเมืองต่างๆ เมื่อทราบข่าวต่างก็เริ่มแข็งข้อ พยายามแยกตัวเป็นอิสระจากฮ่องเต้ บางเมืองยังได้มีการจัดทัพเพื่อมาทำสงครามกับทางเมืองหลวง ซึ่งในขณะนั้นขวัญและกำลังใจของพวกทหารหลวงไม่มีเหลืออยู่เลย สงครามที่เกิดขึ้นฝ่ายเมืองหลวงทำท่าว่าจะเป็นฝ่ายเพลี้ยพล้ำ ฮ่องเต้เตรียมที่จะสละราชบัลลังก์ แต่แล้วจู่ๆ ก็มีเสือโคร่งตัวโตปรากฏขึ้น เสือตัวดังกล่าวได้ช่วยองค์ฮ่องเต้ให้รอดพ้นจากเงื้อมือข้าศึกเอาได้อย่างทันท่วงที ทหารของข้าศึกเป็นจำนวนมากถูกเสือตัวนั้นกัดตาย ที่เหลือก็หนีแตกกระเจิงกลับไป
ฮ่องเต้รู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณของเสือตัวนั้นมาก พระองค์ทรงได้ทำการชุบเลี้ยงเสือไว้ในวัง ต่อมาฮ่องเต้เกิดมีความหวาดกลัวเสือตัวนั้น เพราะคิดว่าในวันข้างหน้าเสืออาจจะมาทำร้ายพระองค์ ฮ่องเต้จึงได้ให้คนมาสังหารเสือตัวนั้นจนตาย พอเสือสิ้นชีวิตลงเหตุการณ์ที่ไม่มีใครคาดฝันก็เกิดขึ้น ร่างของเสือตัวนั้นได้กลายเป็นแม่ทัพกล้าผู้นั้น ฮ่องเต้จึงได้ทราบความจริงว่า ที่ผ่านๆ มาทั้งหมด พระองค์เป็นฝ่ายผิดมาโดยตลอด พระองค์ได้สังหารผู้ที่มีความจงรักภักดีต่อพระองค์ ฮ่องเต้ทรงจัดการกับศพของแม่ทัพอย่างสมเกียรติ ทรงมีรับสั่งให้สร้างรูปปั้นของแม่ทัพไว้ที่หน้าประตูเมือง เพื่อเป็นเครื่องระลึกถึงความยิ่งใหญ่ และจิตใจที่เสียสละของแม่ทัพกล้าผู้นั้น ต่อมาได้มีหัวเมืองต่างๆ ส่งกองทัพมาเพื่อที่จะตีเมืองหลวง แต่เมื่อกำลังของกองทัพเคลื่อนพลมาถึงหน้าประตูเมือง ความมหัศจรรย์ก็พลันบังเกิดขึ้น ม้าที่ทหารขี่มานั้นแสดงความตื่นตระหนก และสลัดทหารที่ขี่อยู่บนหลังตกลงมา ทัพของข้าศึกจึงต้องแตกพ่ายกลับไปอีกครั้ง
จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ ทำให้ฮ่องเต้ทรงมีความเชื่อว่า วิญญาณของแม่ทัพกล้าผู้ซื่อสัตย์ต่อพระองค์ ยังคงวนเวียนคอยคุ้มภัยให้บ้านเมืองมีความร่มเย็นเป็นสุข ฮ่องเต้จึงทรงพระราชทานนามให้แม่ทัพกล้า ว่า "ขุนศึก-ยอดทหารเสือ"
"ขุนศึก-ยอดทหารเสือ" เป็นที่เลื่อมใสและศรัทธาในหมู่คนจีนเป็นอันมาก พวกเขามีความเชื่อว่ายามที่พวกชาวบ้านมีทุกข์ หากว่าได้ทำการบนบานขอให้ท่านช่วย ทุกข์ภัยดังกล่าวก็จะหมดไปในทันที
......แต่การเรียกนามของแม่ทัพกล้า ว่า "ขุนศึก-ยอดทหารเสือ" เป็นการไม่บังควร เพราะเป็นคำเรียก "เฉพาะ" ขององค์ฮ่องเต้ ดังนั้นพวกชาวบ้านทั่วไปจึงเรียกนามของท่านว่า "พระเจ้าเสือ" ซึ่งเป็นคำเรียกที่ถือว่ามีความเหมาะสมอย่างที่สุด
การบูชาพระเจ้าเสือ
หากว่าท่านมีทุกข์ร้อน หรือมีปัญหาติดขัดใดๆ เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องภายในครอบครัว หรือว่าเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับหน้าที่การงาน หากท่านบนบานขอให้เจ้าพ่อเสือมาช่วยท่าน สิ่งที่ผู้คนนิยมบนบานมากที่สุด ได้แก่ ไก่ต้ม ไข่ต้ม ดอกไม้สีสด เป็นต้นว่า สีแดงสด สีเหลืองสด หากเป็นผลไม้ให้ถวาย ส้มเขียวหวาน
คุณบักเซียม แซ่แต้ ได้เล่าให้ฟังว่า เจ้าพ่อเสือ เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่ผู้คนเป็นจำนวนมากนับถือ แต่ก็มีพวกนักเลงกลุ่มหนึ่ง นอกจากจะไม่นับถือเจ้าพ่อเสือแล้ว ยังพยายามทำให้คนทั่วไปเห็นว่า เจ้าพ่อเสือ ไม่ได้มีความศักดิ์สิทธิ์อย่างที่ชาวบ้านทั่วไปเชื่อกัน มันเป็นพวกนักเลงหลังวัง พวกนี้เป็นแกงค์ก่อกวนจริงๆ พยายามทำตัวเป็นนักเลง ทำให้คนอื่นๆ เกรงกลัว หัวหน้ามีชื่อว่าแดง หลังวัง ไอ้นี่เลวสุดๆ มีอยู่คราวหนึ่งพวกชาวบ้านจัดงานประจำปีเพื่อถวายให้เจ้าพ่อเสือ เป็นงานยิ่งใหญ่ มีผู้คนมาเที่ยวกันเป็นจำนวนมาก ตอนที่พวกชาวบ้านกำลังเที่ยวกันเพลินๆ อยู่นั้น พวกของ แดง หลังวัง ก็ชักปืนออกมา แล้วยิงขึ้นฟ้าเสียงดังปัง ปัง ชาวบ้านพากันวิ่งหนีเอาตัวรอด ตำรวจได้ยินก็กรูกันมา พวกของไอ้แดงก็แตกหนีกระเจิง ตัวไอ้แดงหนีเข้าไปแอบอยู่ในศาลเจ้าพ่อเสือ ตำรวจจะเข้าไปจับก็ไม่กล้า เพราะไม่รู้ว่ามันจะยิงสวนออกมารึเปล่า ครู่ใหญ่ ก็มีเสียงของไอ้แดงร้องขอความช่วยเหลือ ชาวบ้านและตำรวจได้ยินชัดเลยว่า มันตะโกนบอกว่า เสือจะกัดมัน แล้วมันก็วิ่งหนีออกมา ตามตัวมีรอยข่วน เลือดโชกเต็มไปหมด ไอ้แดงเพ้อเหมือนคนบ้า มันบอกว่ามีเสือตัวโตอยู่ในศาลเจ้า พอตำรวจเข้าไปดูในศาลก็ไม่พบเสือแม้แต่ตัวเดียว จากวันนั้นไอ้แดงก็กลายเป็นคนเสียสติไปเลย เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง เจ้าพ่อเสือท่านมีความศักดิ์สิทธิ์มาก" คงจะเป็นบทเรียนที่ แดง หลังวัง จ่าย…แพง ที่สุดในชีวิต!!!
เมื่อสงครามสงบโดยที่ชัยชนะเป็นของแม่ทัพคนนี้ ตัวของฮ่องเต้ก็ยิ่งหวาดระแวงมากยิ่งขึ้น ในที่สุดฮ่องเต้จึงได้วางแผนการที่จะกำจัดแม่ทัพคนนี้ โดยการจัดให้มีงานเลี้ยงขึ้นภายในพระราชวัง โดยเชิญแม่ทัพคนนี้ให้มางานเลี้ยง ฮ่องเต้ได้ผสมยาพิษอย่างแรงใส่ลงไปในเหล้าแล้วให้แม่ทัพดื่ม ซึ่งแม่ทัพก็ดื่มทั้งที่รู้ว่าเหล้าแก้วนั้นมียาพิษผสมอยู่ แต่ด้วยเป็นผู้ที่มีวิชาอาคมแก่กล้า เหล้าผสมยาพิษแก้วนั้นไม่อาจทำให้แม่ทัพเสียชีวิตตามที่ฮ่องเต้ต้องการ แม่ทัพได้ถามฮ่องเต้ว่าทำแบบนี้เพื่ออะไร ฮ่องเต้ตอบว่าต้องการจะกำจัดเขาออกไปเพราะกลัวว่าในภายภาคหน้า เขาจะมีความมักใหญ่ใฝ่สูง ต้องการอยากจะเป็นฮ่องเต้ขึ้นมา
ทางฝ่ายแม่ทัพได้ยินเช่นนั้นก็มีความเศร้าเสียใจ ด้วยจิตใจของเขามีแต่ความซื่อสัตย์และจงรักภักดีต่อฮ่องเต้มาก ขนาดถึงขั้นยอมตายเพื่อราชบัลลังก์ได้ แม่ทัพพยายามกราบทูลองค์ฮ่องเต้ให้เข้าใจแต่ก็ไม่เป็นผล พระองค์ได้มีรับสั่งให้แม่ทัพพิสูจน์ในคำพูด โดยการให้เนรเทศตัวเองออกไปอยู่ยังเมืองอื่น โดยจะไม่ย้อนกลับมายังแผ่นดินนี้อีกเลย ซึ่งแม่ทัพก็น้อมรับพระบัญชา ยอมออกจากเมืองโดยจะไม่หวนคืนกลับมา
......ทางฝ่ายหัวเมืองต่างๆ เมื่อทราบข่าวต่างก็เริ่มแข็งข้อ พยายามแยกตัวเป็นอิสระจากฮ่องเต้ บางเมืองยังได้มีการจัดทัพเพื่อมาทำสงครามกับทางเมืองหลวง ซึ่งในขณะนั้นขวัญและกำลังใจของพวกทหารหลวงไม่มีเหลืออยู่เลย สงครามที่เกิดขึ้นฝ่ายเมืองหลวงทำท่าว่าจะเป็นฝ่ายเพลี้ยพล้ำ ฮ่องเต้เตรียมที่จะสละราชบัลลังก์ แต่แล้วจู่ๆ ก็มีเสือโคร่งตัวโตปรากฏขึ้น เสือตัวดังกล่าวได้ช่วยองค์ฮ่องเต้ให้รอดพ้นจากเงื้อมือข้าศึกเอาได้อย่างทันท่วงที ทหารของข้าศึกเป็นจำนวนมากถูกเสือตัวนั้นกัดตาย ที่เหลือก็หนีแตกกระเจิงกลับไป
ฮ่องเต้รู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณของเสือตัวนั้นมาก พระองค์ทรงได้ทำการชุบเลี้ยงเสือไว้ในวัง ต่อมาฮ่องเต้เกิดมีความหวาดกลัวเสือตัวนั้น เพราะคิดว่าในวันข้างหน้าเสืออาจจะมาทำร้ายพระองค์ ฮ่องเต้จึงได้ให้คนมาสังหารเสือตัวนั้นจนตาย พอเสือสิ้นชีวิตลงเหตุการณ์ที่ไม่มีใครคาดฝันก็เกิดขึ้น ร่างของเสือตัวนั้นได้กลายเป็นแม่ทัพกล้าผู้นั้น ฮ่องเต้จึงได้ทราบความจริงว่า ที่ผ่านๆ มาทั้งหมด พระองค์เป็นฝ่ายผิดมาโดยตลอด พระองค์ได้สังหารผู้ที่มีความจงรักภักดีต่อพระองค์ ฮ่องเต้ทรงจัดการกับศพของแม่ทัพอย่างสมเกียรติ ทรงมีรับสั่งให้สร้างรูปปั้นของแม่ทัพไว้ที่หน้าประตูเมือง เพื่อเป็นเครื่องระลึกถึงความยิ่งใหญ่ และจิตใจที่เสียสละของแม่ทัพกล้าผู้นั้น ต่อมาได้มีหัวเมืองต่างๆ ส่งกองทัพมาเพื่อที่จะตีเมืองหลวง แต่เมื่อกำลังของกองทัพเคลื่อนพลมาถึงหน้าประตูเมือง ความมหัศจรรย์ก็พลันบังเกิดขึ้น ม้าที่ทหารขี่มานั้นแสดงความตื่นตระหนก และสลัดทหารที่ขี่อยู่บนหลังตกลงมา ทัพของข้าศึกจึงต้องแตกพ่ายกลับไปอีกครั้ง
จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ ทำให้ฮ่องเต้ทรงมีความเชื่อว่า วิญญาณของแม่ทัพกล้าผู้ซื่อสัตย์ต่อพระองค์ ยังคงวนเวียนคอยคุ้มภัยให้บ้านเมืองมีความร่มเย็นเป็นสุข ฮ่องเต้จึงทรงพระราชทานนามให้แม่ทัพกล้า ว่า "ขุนศึก-ยอดทหารเสือ"
"ขุนศึก-ยอดทหารเสือ" เป็นที่เลื่อมใสและศรัทธาในหมู่คนจีนเป็นอันมาก พวกเขามีความเชื่อว่ายามที่พวกชาวบ้านมีทุกข์ หากว่าได้ทำการบนบานขอให้ท่านช่วย ทุกข์ภัยดังกล่าวก็จะหมดไปในทันที
......แต่การเรียกนามของแม่ทัพกล้า ว่า "ขุนศึก-ยอดทหารเสือ" เป็นการไม่บังควร เพราะเป็นคำเรียก "เฉพาะ" ขององค์ฮ่องเต้ ดังนั้นพวกชาวบ้านทั่วไปจึงเรียกนามของท่านว่า "พระเจ้าเสือ" ซึ่งเป็นคำเรียกที่ถือว่ามีความเหมาะสมอย่างที่สุด
การบูชาพระเจ้าเสือ
หากว่าท่านมีทุกข์ร้อน หรือมีปัญหาติดขัดใดๆ เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องภายในครอบครัว หรือว่าเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับหน้าที่การงาน หากท่านบนบานขอให้เจ้าพ่อเสือมาช่วยท่าน สิ่งที่ผู้คนนิยมบนบานมากที่สุด ได้แก่ ไก่ต้ม ไข่ต้ม ดอกไม้สีสด เป็นต้นว่า สีแดงสด สีเหลืองสด หากเป็นผลไม้ให้ถวาย ส้มเขียวหวาน
คุณบักเซียม แซ่แต้ ได้เล่าให้ฟังว่า เจ้าพ่อเสือ เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่ผู้คนเป็นจำนวนมากนับถือ แต่ก็มีพวกนักเลงกลุ่มหนึ่ง นอกจากจะไม่นับถือเจ้าพ่อเสือแล้ว ยังพยายามทำให้คนทั่วไปเห็นว่า เจ้าพ่อเสือ ไม่ได้มีความศักดิ์สิทธิ์อย่างที่ชาวบ้านทั่วไปเชื่อกัน มันเป็นพวกนักเลงหลังวัง พวกนี้เป็นแกงค์ก่อกวนจริงๆ พยายามทำตัวเป็นนักเลง ทำให้คนอื่นๆ เกรงกลัว หัวหน้ามีชื่อว่าแดง หลังวัง ไอ้นี่เลวสุดๆ มีอยู่คราวหนึ่งพวกชาวบ้านจัดงานประจำปีเพื่อถวายให้เจ้าพ่อเสือ เป็นงานยิ่งใหญ่ มีผู้คนมาเที่ยวกันเป็นจำนวนมาก ตอนที่พวกชาวบ้านกำลังเที่ยวกันเพลินๆ อยู่นั้น พวกของ แดง หลังวัง ก็ชักปืนออกมา แล้วยิงขึ้นฟ้าเสียงดังปัง ปัง ชาวบ้านพากันวิ่งหนีเอาตัวรอด ตำรวจได้ยินก็กรูกันมา พวกของไอ้แดงก็แตกหนีกระเจิง ตัวไอ้แดงหนีเข้าไปแอบอยู่ในศาลเจ้าพ่อเสือ ตำรวจจะเข้าไปจับก็ไม่กล้า เพราะไม่รู้ว่ามันจะยิงสวนออกมารึเปล่า ครู่ใหญ่ ก็มีเสียงของไอ้แดงร้องขอความช่วยเหลือ ชาวบ้านและตำรวจได้ยินชัดเลยว่า มันตะโกนบอกว่า เสือจะกัดมัน แล้วมันก็วิ่งหนีออกมา ตามตัวมีรอยข่วน เลือดโชกเต็มไปหมด ไอ้แดงเพ้อเหมือนคนบ้า มันบอกว่ามีเสือตัวโตอยู่ในศาลเจ้า พอตำรวจเข้าไปดูในศาลก็ไม่พบเสือแม้แต่ตัวเดียว จากวันนั้นไอ้แดงก็กลายเป็นคนเสียสติไปเลย เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง เจ้าพ่อเสือท่านมีความศักดิ์สิทธิ์มาก" คงจะเป็นบทเรียนที่ แดง หลังวัง จ่าย…แพง ที่สุดในชีวิต!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น